بسم رب الشهید

چفیه‌ی من بوی شبنم می‌دهد

عطر شب‌های محرم می‌دهد

چفیه ‌ی من، سفره ‌ی دل می‌شود

جمعه، با مهدی، مقابل می‌شود

چفیه یعنی یار می ‌آید شبی

چفیه یعنی لشکر پاک نبی(ص)

چفیه یعنی شعر های با وضو

درد داری؟ درد خود با ما بگو

چفیه یعنی کوفه معنا می‌شود

چفیه یعنی باز کوچه، باز درد

ذکر « یا زهرای » شب‌های نبرد

چفیه یعنی « یاد یاران » یاد باد!

شب‌نشینی، زیر باران یاد باد!

چفیه یعنی ما شناسایی شدیم

بی‌شهیدان غرق رسوایی شدیم

چفیه یعنی وسعتی مثل غدیر

ناله‌های شرقی حاجی بصیر

چفیه یعنی من کجا؟ همت کجا؟

بچه‌ های صاف و با غیرت کجا؟

چفیه یعنی جمعه آقا می‌رسد

باز با ام ‌ابیها می‌ رسد

چفیه یعنی وقت خوش عهدی بود

آخرین فریاد « انا المهدی » بود

چفیه یعنی ناله ‌های بی‌ شکیب

شب پر از بوی خوش « امن‌یجیب »

چفیه یعنی نینوایی رفته است

یک « شهید شیمیایی » رفته است

چفیه می‌گوید: دل من پیر شد

فصل پرواز « مسافر » دیر شد

با علی با گریه « یا هو » می ‌زنیم

پیش زهرا باز زانو می ‌زنیم

آی چفیه! ما عنایت دیده ‌ایم

باز تا معراج، با هم می ‌رویم

فارغ از غم ‌های عالم می ‌رویم

از دلم تا کربلا یک یا حسین

مثل آواز خوش پیر خمین

ای که بستی عهد و پیمان با ولی

تا شهادت نیست راهی، یا علی!