تو را می ستایم، آخر تو سزاوار ستایش های والایی.

ای ارتفاع رفیع، تو رفعت از آن یافتی که مصداق آیه ی "انافتحنا" گشتی.

ای کوی عشق، در سینه چه رازی نهفته داشتی که بی نیازان را عاشقانه و عارفانه به سوی راههای پر پیچ و خمت رهسپار نمودی.

ای منظرگاه خدا، برایمان بگو از راز عروج شیرودی ها، برایمان بگو از آمار پاهای تاول زده ی بسیجیان تشنه لبت که راههای صعب العبورت را پیمودند تا در عاشقانه ترین لحظه ی عشق بر سر ارتفاعت که خویشاوند نزدیک آسمان است بی ریا با گلاب گریه، با یگانه معشوق خود نجوای عاشقانه کنند.

ای صحیفه ی خونین تاریخ عشق، روایت رزم آورانت شهره ی شهرها و دیارهاست.

قلم آبستن فریاد توست، هنوز که هنوز است داغ شهیدانت در دل های دلدادگان جاریست.

سرخ ترین شقایق های بیقرار عشق در راه های صعب العبور تو رویید، پیچک ها و آلاله ها از سمت آبی آسمانت به عرش اعلی کوچیدند.

امروز با غرور بر خود می بالیم که افتخار دیارمان شده ای ، نام مقدس تو بر آسمان کرمانشاه سایه ی متانتی است که بی سایه ی خوبت ، خورشید تعریف نمی شود.

اینک قدم به خاک پاکت نهاده ایم. آمده ایم تا راه های پرسنگلاخ و سخت ارتفاعاتت را با پنجه ی دل بپیماییم ، آمده ایم تا رد سرخ شقایق را در دامنه ی عشق ببینیم ، آمده ایم تا راه خورشید را گم نکنیم . جان زهرا(س) دستمان را بگیر و یاریمان کن ، مباد عنکبوت غفلت بر سه کنج دلمان تار تند ، چون در آن صورت مرگ روحمان حتمی است.

                                                                                                                                        الهام سنجابی