دلم برای جبهه تنگ شده است.چقدر جاهای هموار کسالت آورند.من از یک نواختی دیوار ها دلم می گیرد.می خواهم بر اوج بلندترین سخره بنشینیم ، آن بالا  به آسمان نزدیکترم  ومی توانم لحظه های تولد باران را پیش بینی کنم.

دلم برای جبهه تنگ شده است.آن حا معنویت به درک نیامده بسیار است .آن جا ما مقابل آسمان می نشینیم وزمین را مرور می کنیم وبه اندازه چندین چشم معجزه می بینیم.چقدر تماشای دور ها زیباست.

دلم برای جبهه تنگ شده است .در کوچه های بن بست ،سکوت بی معناست.در کوچه های بن بست یک ذره آفتاب به دست نمی آید.ما هر روز به انتها می رسیم ودر های آرامش باز می شوند ومیز ، مهربانی ما را با یک لیوان شربت خنک تمام می کند.وقتی یک جرعه  آب صلواتی  عطش را می خشکاند ، دیگر به من چه که کوکا خوشمزه تر از پپسی است.باید گذشت ،باید عطش وسنگلاخ را تجربه کرد.آسایش از مقصد دورمان می دارد.اسب من به آسمان نگاه می کند .چقدر هوای جبهه دل انگیز است .مردان جبهه چه حال وهوایی دارند .چه سربلند وبا نشاط می ایستند .برویم سربلندی بیاموزیم .اهای...... با شماییم.!چه کسی از اتوبوس های دو طبقه دلش گرفته است.؟چه کسی می خواهد با تفنگ عکس بگیرد؟چه کسی باور دارد از بالاست.؟ما به بالا می رویم.سنگرها ییلاق تفکرند.

دلم برای جبهه تنگ شده است.بیا به جبهه برویم.من آنجا  را یک بار بوییده ام.آنجا رطوبت مطبوعی دارد که به ایستادگی درخت کمک می کند.

دلم برای جبهه تنگ شده است .امروز دوباره کسی را آوردند که سر نداشت.